CUMARTESİ ANNELERİ

Cumartesi Anneleri bu hafta da her zaman olduğu gibi saat 12.00'de, Galatasaray Lisesi önünde 316. kez toplanacaklar. Dile kolay tam 316 haftadır mücadele devam ediyor. Bu kadar uzun süredir devam eden bu eylem, bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılıktan muzdarip halkımızın büyük bir çoğunluğu tarafından hala bilinmemekte, görülmemekte.

Kimdir peki bu Cumartesi Anneleri? Kimilerine göre terörist, kimilerine göre kahraman analarıdır onlar. Bana göre ise çocuklarının akıbetini bilmemekten ötürü yürekleri kan yerine od pompalayan yangın yeridir Cumartesi Anneleri. Özellikle 80 ve 90'lı yıllarda çoğalan fail-i meçhullerin anneleridir onlar. Yıllardır bıkmadan usanmadan, çocuklarına ne olduğunu sorup dururlar. Belki bir gün birileri kendilerini duyar, belki bir gün birileri dertlerine derman olmak için çalışır ümidiyle.

Dünya'da tek midir peki Cumartesi Anneleri? Tabi ki hayır. Dünya çapında en büyük yankı uyandıran kayıp anneleri platformu Arjantin menşeli Plaza De Mayo anneleridir. Onlarda tıpkı Cumartesi Anneleri gibi cunta yönetimi esnasında yitip giden çocuklarının akıbetini öğrenmek için didinip durmuş ve sonunda istediklerini bir nebzede olsa alabilmişlerdir. Ve diğerleri; Şili'de AGRUPACIC, Guatemala'da GAM, Kosovalı anneler, Gazzeli anneler ve niceleri.

Şimdi sizden bir anne düşünmenizi istiyorum. Yavrumun mezarını gösterin bana, kemiklerini verin diye feryat eden. Bir anayı düşünün, evladının ölüsü için feryat eden. Ve düşünün, çocuğunun öldüğünden emin belki de, ama yine de her gün her uyandığında evin her tarafını kontrol ediyor, belki bugün gelmiştir çocuğum diye. Gün boyu gözünün nasıl kapıda olacağını düşünün, her kapı çalışında nasıl yüreğinin yerinden sökülürcesine fırlayacağını, gözlerinin nasıl ümitle ışıl ışıl yanacağını. Her kapı açılışının, her çaldığında telefona verilen cevabın nasıl bir hayal kırıklığı olduğunu düşünün. Bir anayı en çok evladının ölmesi değil, evladının akıbetini bilmemek öldürür. Cumartesi Anneleri bu yüzden her gün ölüyorlar. Kaç yıl geçti, kaç hükümet kaç muhalefet değişti. Kimse elini taşın altına koyup fail-i meçhullerin üstüne gitmedi. Her gün öldürdük analarımızı, yavaşça, acı çektirerek.

Cumartesi Anneleri her cumartesi aynı saatte Galatasaray Lisesi'nin önünde. Eylemlerine katılmasanız bile en azından bir cumartesi kalkıp gidin İstiklale. Uzaktanda olsa seyredin o anaları. Sessiz feryatlarının içinizde yankılanmasına izin verin. Gözlerinin içine bakın, uzaktanda olsa sarılın onlara, sadece bir gün bir cumartesi annesinin yerine koymaya çalışın kendinizi. Belki az da olsa Cumartesi Annelerinin sessiz feryadına ortak olabilirsiniz.

D.N.: Bandista'nın Benim Annem Cumartesi şarkısı şiddetsiz bir şekilde tavsiyedir. Dinleyelim, güzelleşelim.